Za dywizję wołyńską .. szubienica w Lublinie, ojczyste Majdanki. Za ... bój pod Nowogródkiem długi urlop w więzieniu. Za bój o .. Rossę, Ostrą Bramę, Wilno – sucha gałąź lub zsyłka .. Za dnie i noce śmierci, za lata udręki .. raz w oczy a drugi w szczęki. Za wsie spalone, bitwy, gdzie chłopska szła czeladź – list gończy .. dopaść i rozstrzelać!... Za wyroki na katów, za celny strzał .. Jeden wyrok, do tiurmy ..Za Warszawę, .. powstańcze zachcianki - specjalny oddział śledczy ...
Stowarzyszenie ODRA-NIEMEN od 2009 r. organizuje ogólnopolską akcję świąteczną w ramach projektu RODACY-BOHATEROM.
Dwa razy w roku dla POLSKICH KOMBATANTÓW NA KRESACH, przygotowuje ze zbiórek darów rzeczowych i wpłat finansowych paczki świąteczne na ŚWIĘTA BOŻEGO NARODZENIE I NA ŚWIĘTA WIELKANOCNE. Jest to zadnie cykliczne w którym udział biorą osoby prywatne, organizacje pozarządowe, instytucje publiczne, radni, kibice piłki nożnej zrzeszeni w Klubach Kibica, przedsiębiorcy, szkoły.
Feliks Bartczuk urodził się w 1846r. w Zawadach w obecnej gminie Ceranów na ziemi sokołowskiej. W wieku siedemnastu lat walczył w
Powstaniu Styczniowym pod dowództwem Ludwika Lutyńskiego na Podlasiu i Lubelszczyźnie. Po odzyskaniu przez Polskę
niepodległości został jak wszyscy żyjący weterani Powstania Styczniowego mianowany przez
marszałka Józefa Piłsudskiego do stopniu podporucznika. Podczas II wojny światowej z uwagi na swój wiek został jedynie wywiadowcą w Armii Krajowej. Przy ulicy Nurskiej znajduje się cmentarz parafialny, na którym znajdują się zabytkowe nagrobki w tym, Feliksa Bartczuka jednego z ostatnich weteranów powstania styczniowego, honorowego członka AK Ośrodka Łasica, zmarłego po
dwóch bohaterów dwa opowiadanie dwie przygody Jedna historia powojennej Polski
Pierwsza w Polsce książka o Żołnierza Wyklętych dla dzieci. Bohaterowie opowiadań zabiorą czytelnika do prawdziwego świata. Czytelnik poczuje dym ogniska, usłyszy szum drzew, zobaczy polskich partyzantów. Rycerze lasu to literacki debiut.
Wyd. Signum Temporis: Joanna Gajewska, Weronika Zaguła
2 marca 1948 r. Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie skazał na śmierć ppłk. Stanisława Kasznicę - ostatniego Komendanta Głównego Narodowych Sił Zbrojnych.
12 maja 1948 r. ostatni Komendant Narodowych Sił Zbrojnych został zamordowany przez komunistów PRL-u w więzieniu przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Wyrok został wykonany metodą katyńską tzn strzał w potylicę. Razem z gen. Kasznicą zamordowany został kpt. Lech Neyman ps. Butry Komendanta Okręgu Pomorskiego NSZ, współtwórca programu zachodniego Narodowych Sił Zbrojnych. Stanisław Kasznica urodził się 25 lipca 1908r. we Lwowie, był synem Stanisława, doktora prawa, kierownika Biura Statystycznego w Wydziale Krajowym we Lwowie, członka Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego. Studiował na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego, gdzie działał w strukturach Młodzieży Wszechpolskiej, będąc jednym z liderów jej tajnej struktury kierowniczej oraz w studenckiej organizacji samorządowej – Bratniej Pomocy. W 1934r. związał się z Obozem Narodowo-Radykalnym, który bardzo szybko został zdelegalizowanym przez rządzącą sanację. Od 1936r. w Poznaniu Stanisław Kasznica kierował działalnością ONR. We wrześniu 1939r. jako podporucznik dowodził 1 plutonem 2 baterii dywizjonu 7 Dywizji Artylerii Konnej będącej w składzie Wielkopolskiej Brygady Kawalerii. Brał udział m.in. w bitwie nad Bzurą, pod Laskami i Sierakowem. Za czyn wybitnego męstwa, połączony z narażeniem życia wykazany podczas walki z najeźdźca niemieckim został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy (Krzyż Srebrny).
Od październiku 1939r. został jednym z czołowych działaczy Szańca oraz współorganizatorem wojskowej organizacji – Związek Jaszczurczy oraz współtworzył organizację cywilną pod nazwą Komisariat Cywilny. W kwietniu 1944r. po rozłamie w NSZ Stanisław Kasznica żródło:autor Mathiasrex
pozostał w części Narodowych Sił Zbrojnych, która nie uznała scalenia z AK.
W lipcu 1944r. został szefem I Oddziału Komendy Głównej Narodowych Sił Zbrojnych. Podczas Powstania Warszawskiego walczył na Ochocie, stąd wyszedł z ludnością cywilną i przedostał się do Częstochowy, gdzie został mianowany komendantem Okręgu VIII (Częstochowa) NSZ.
W listopadzie 1944r., rozpoczął współpracę z mjr. Janem Kamieńskim, cichociemnym, oficerem KG AK, którego gen. Emil Fieldorf - Nila mianował komendantem Obszaru Zachód poakowskiej organizacji NIE
występującej przeciwko reżimowi komunistycznemu i sowieckiemu w Polsce. Gen. Stanisław Kasznica pełnił funkcję zastępcy komendanta Obszaru Zachód
NIE, później inspektora Obszaru Zachodniego Dowództwa NSZ. W Poznaniu
utworzył trzy struktury konspiracyjne:
- wojskową - Armia Polska,
- polityczną – Obóz Narodowy,
- studencką – Pokolenie Polski Niepodległej.
W wyniku działań UB w lipcu 1945r. rozbiło wojskowe struktury okręgu poznańskiego NSZ. Kasznica w tym czasie został szefem Rady Inspektorów przy Dowództwie NSZ, a następnie został p.o. Komendantem Głównym NSZ obejmując w 1946r. kierownictwo Organizacji Polskiej. Na jej czele w tym czasie stoją Kasznica, Lech Neyman, Mieczysław Paszkiewicz – koledzy ze studiów na Uniwersytecie Poznańskim. Na przełomie lat 1946/1947 podporządkował resztki organizacji NSZ Komendzie Głównej Narodowego Zjednoczenia Wojskowego
Gen. Stanisław Kasznica był jednym z najbardziej poszukiwanych przez funkcjonariuszy komunistycznego Urzędu Bezpieczeństwa (PKWN) PRL-u działaczy polskiego podziemia antykomunistycznego. Został aresztowany 15 lutego 1947r. w Zakopanem, gdzie przebywał z rodziną pod zmienionym nazwiskiem, w wyniku zdrady bliskiego współpracownika. Jak podaje siostra Kasznicy pisarza, poetę, dyrektora teatru w komunistycznej Polsce. Stanisław Kasznica,Tadeusz Pelak, Bolesław Budelewski, Stanisław Abramowski i - ofiary komunistycznego terroru zidentyfikowane podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych od lata 2012r. na kwaterze „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie.
Wyniki ekshumacji ogłosił w środę 20 lutego 2013r. Prezes Instytutu Pamięci Narodowej dr Łukasz Kamiński.
21 stycznia 1919 roku Józef Piłsudski
wydał rozkaz na mocy którego weterani Powstania Styczniowego uzyskali
uprawnienia żołnierzy Wojska Polskiego, prawo do stałej pensji
państwowej, noszenia specjalnych fioletowych mundurów. Nosili rogatywki
ozdabiane srebrnym orłem lub biało-czerwoną kokardą, która podczas walk
stała się ich najbardziej rozpoznawalnym atrybutem.
Nadanie Orderów Virtuti
Militari żyjącym weteranom powstania styczniowego przez Naczelnika
Państwa Józefa Piłsudskiego na stokach Cytadeli Warszawskiej 5 sierpnia
1921
Powstanie Styczniowe objęło całe Królestwo Polskie, znaczną część Litwy oraz Wołyń. Powstańcy walczyli ponad rok, a rozproszone oddziały partyzanckie walczyły jeszcze do jesieni 1864.
Minister Obrony Narodowej awansował na wyższe stopnie wojskowe siedmiu członków IV Zarządu Zrzeszenia "Wolność i Niezawisłość", zamordowanych 1 marca 1951 r. przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa.
Ostatni IV Zarząd Główny WiN-u odtworzony w styczniu 1947r. przez żołnierzy Armii Krajowej z rejonu Rzeszowa. Prezesem zarządu został ppłk Łukasz Ciepliński. W jego skład weszli: mjr Adam Lazarowicz, mjr Mieczysław Kawalec, kpt. Franciszek Błażej, por. Józef Rzepka, por. Karol Chmiel, por. Józef Batory. W tym czasie podziemie było już prawie rozbito, a struktury WiN-u szczątkowe.
Na przełomie 1947/1948 członkowie IV Zarządu Głównego zostali aresztowani, a ich proces toczył się w 1950r. przed Wojskowym Sądem Rejonowym w
Życiorys ostatniego Komendanta Okręgu Lwów AK, kolejno Eksterytorialnego Okręgu Lwowskiego Zrzeszenia AK - WiN ppłk. Anatola Sawickiego ma wiele sprzeczności. Może mieć to związek z częstą zmianą jego tożsamości podczas kolejnych okupacji II RP przez Sowietów, Niemców i znowu Sowietów.
Podaje się dwie daty i dwa miejsca urodzenia tzn. 14 października 1898r. w Warszawie oraz 14 października 1987r. w Odessie, gdzie urodził się jeden z pięciu jego braci Wiktor Sawicki.
Rodzina Sawickich pochodziła z
Litwy, gdzie pieczętowała się herbem Lubicz, skąd przeniosła się ok. 1782r. na Zamojszczyznę. Tam dziadek ppłk. Anatola Sawickiego posiadał niewielki majątek ziemski w Zaklikowie.
Feliks Bartczuk urodził się w 1846r. w Zawadach w obecnej gminie Ceranów na ziemi sokołowskiej. W wieku siedemnastu lat walczył w
Powstaniu Styczniowym pod dowództwem Ludwika Lutyńskiego na Podlasiu i Lubelszczyźnie. 
„To ja już wolę rozbić głowę o ten mur, 
W 1934r. związał się z Obozem Narodowo-Radykalnym, który bardzo szybko został zdelegalizowanym przez rządzącą sanację. Od 1936r. w Poznaniu Stanisław Kasznica kierował działalnością ONR. We wrześniu 1939r. jako podporucznik dowodził 1 plutonem 2 baterii dywizjonu 7 Dywizji Artylerii Konnej będącej w składzie Wielkopolskiej Brygady Kawalerii. Brał udział m.in. w bitwie nad Bzurą, pod Laskami i Sierakowem. Za czyn wybitnego męstwa, połączony z narażeniem życia wykazany podczas walki z najeźdźca niemieckim został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy (Krzyż Srebrny).
W kwietniu 1944r. po rozłamie w NSZ Stanisław Kasznica żródło:autor Mathiasrex
.jpg)
Minister Obrony Narodowej awansował na wyższe stopnie wojskowe siedmiu członków IV Zarządu Zrzeszenia "Wolność i Niezawisłość", zamordowanych 1 marca 1951 r. przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa.
Życiorys ostatniego Komendanta Okręgu Lwów AK, kolejno Eksterytorialnego Okręgu Lwowskiego Zrzeszenia AK - WiN ppłk. Anatola Sawickiego ma wiele sprzeczności. Może mieć to związek z częstą zmianą jego tożsamości podczas kolejnych okupacji II RP przez Sowietów, Niemców i znowu Sowietów.