21 stycznia 1919 roku Józef Piłsudski
wydał rozkaz na mocy którego weterani Powstania Styczniowego uzyskali
uprawnienia żołnierzy Wojska Polskiego, prawo do stałej pensji
państwowej, noszenia specjalnych fioletowych mundurów. Nosili rogatywki
ozdabiane srebrnym orłem lub biało-czerwoną kokardą, która podczas walk
stała się ich najbardziej rozpoznawalnym atrybutem.
Nadanie Orderów Virtuti Militari żyjącym weteranom powstania styczniowego przez Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego na stokach Cytadeli Warszawskiej 5 sierpnia 1921
Powstanie Styczniowe objęło całe Królestwo Polskie, znaczną część Litwy oraz Wołyń. Powstańcy walczyli ponad rok, a rozproszone oddziały partyzanckie walczyły jeszcze do jesieni 1864.
21 lutego 1864r. udało się Rosjanom pod Opatowem rozbić polskie oddział z Gór Świętokrzyskich dowodzone przez Ludwika Topora-Zwierzdowskiego oraz oddziały działające na Podlasiu. Do kwietnia walczyło jeszcze zgrupowanie byłego oficera ordynansowego cara Aleksandra I gen. Józefa Hauke-Bosaka, (pomnik gen. Józefa Hauke-Bosaka w Parku im. Jordana w Krakowie).
.JPG)
a w Lubelskiem działał wycofawszy się z Grodzieńszczyzny oddział pod dowództwem gen. Walerego Wróblewskiego, późniejszego twórcy legionu polskiego w Turcji oraz sekretarz Rady Generalnej Międzynarodowego Stowarzyszenia Robotników. Sformowały się nowe siły w Galicji i Poznańskiem nie weszły do walki ze
względu na szczelne obstawienie granic przez wojska pruskie i
austriackie. Do grudnia 1864r., walczył ostatni oddział
powstańczy ks. gen. Stanisława Brzózki na Podlasiu, który został powieszony w Sokołowie Podlaskim.
Pożegnanie z Europą, 1894 - Aleksander Sochaczewski
Powstańcy stoczyli 1229 potyczek i mniejszych bitew:
- 956 w Kongresówce,
- 236 na Litwie,
- pozostałe na Białorusi i Ukrainie.
Oddziały partyzanckie unikały walnej bitwy, która mogłaby się zakończyć porażką powstania. W oddziałach powstańców było łącznie ok. 200 tysięcy ludzi, z których w walkach brało udział ok. 30 tys. Zginęło łącznie około 30 tys. uczestników powstania. Jak zwykle nie nadeszła żadna pomoc z zagranicy, na którą liczono. Mocarstwa zachodnie poprzestały na wydaniu ogólnych deklaracji dyplomatycznych, jednocześnie uważając polską insurekcję za wewnętrzną sprawę Imperium Rosyjskiego.
http://pl.wikipedia.org
http://www.nck.pl/
