22 stycznia 1863r. wybuchło Powstanie Styczniowe

sobota, 19 stycznia 2013

22 stycznia 1863r. wybuchło Powstanie Styczniowe

    Powstanie zostało ogłoszone manifestem 22 stycznia w Królestwie Polskim, a 1 lutego 1863r. w byłym Wielkim Księstwie Litewskimi i trwało do jesieni 1864. Objęło tereny Królestwa Polskiego, Litwy, Białorusi i w mniejszym stopniu Ukrainy.
   Poparte zostało przez ludność polską z zaborów pruskiego i austriackiego. Miało charakter wojny partyzanckiej, podczas której stoczono ok. 1200 bitew i potyczek. Powstanie styczniowe zostało zakończone militarną klęską Polaków.
   Walka od samego początku była nierówna, ponieważ była ogromna dysproporcja sił między oddziałami powstańców a wojskiem rosyjskim. Niewielkie polskie oddziały partyzanckie były skoncentrowane w 40 ośrodkach, w których odsetek walczących żołnierzy był wyszkolony i uzbrojony.
   W pierwszych dniach powstańcy uderzyli na rosyjskie garnizony w województwach: podlaskim, augustowskim, płockim, lubelskim i radomskim.

Na początku lutego 1863r. Komitet Prowincjonalny Litewski ogłosił się rewolucyjnym rządem i wydał manifest, oddając chłopom ziemię na własność. Dzięki temu do oddziałów powstańczych zaczęli masowo przystępować chłopi. Na przełomie lutego i marca utworzono wówczas Wydział Zarządzający Prowincjami Litwy. Datę rozpoczęcia walk wyznaczono na koniec marca. Nie utworzono żadnej organizacji spiskowej. W momencie, kiedy władza została opanowana przez polskie ziemiaństwo, przekreślono szanse na włączenie się mas chłopskich do powstania. Pierwsze walki rozpoczęły się już w lutym, jednak większość spośród walczących już w następnym miesiącu znalazła się w niewoli.

7 lutego doszło do bitwy pod Siemiatyczami skąd ruszono na wschód, aby poruszyć ludność Litwy. Roman Rogiński ze 150 ludźmi dotarł na Polesie. Jednak niechęć chłopów do powstania była większa niż się wydawało. Rogiński nie znalazł oparcia wśród ludności, schwytany przez chłopów i wydany w ręce armii carskiej.