.JPG)
Gen. bryg. August Emil Fieldorf, ps. Nil ur. 20 marca 1895r. w Krakowie, zamordowany 24 lutego 1953r. przez komunistów wyrokiem WSR w Warszawie w więzieniu na Mokotowie przy ul. Rakowieckiej.
Twórca KEDYW-u, kierował walką AK w okresie jej istnienia.
p.o. Z-cy Komendanta Głównego AK
Twórca Organizacji Konspiracyjnej NIE.
Skazany przez komunistów na śmierć jako "faszystowsko-hitlerowski zbrodniarz i zdrajca Narodu Polskiego"
W Krakowie ukończył męską szkołę im. św. Mikołaja, a następnie I Męskie Seminarium. W 1910 wstąpił do Strzelca, gdzie ukończył szkołę podoficerską. Po wybuchu pierwszej wojny światowej 6 sierpnia 1914r. zgłosił się na ochotnika do Legionów Polskich.
.JPG)
p.o. Z-cy Komendanta Głównego AK
Twórca Organizacji Konspiracyjnej NIE.
Skazany przez komunistów na śmierć jako "faszystowsko-hitlerowski zbrodniarz i zdrajca Narodu Polskiego"
W Krakowie ukończył męską szkołę im. św. Mikołaja, a następnie I Męskie Seminarium. W 1910 wstąpił do Strzelca, gdzie ukończył szkołę podoficerską. Po wybuchu pierwszej wojny światowej 6 sierpnia 1914r. zgłosił się na ochotnika do Legionów Polskich.
.JPG)
Dowodził plutonem 1. kompanii 4. batalionu 1. brygady, następnie po awansie na sierżanta został szefem oddziału karabinów maszynowych. Brał udział w walkach brygady na froncie rosyjskim m.in. na Wołyniu. Po kryzysie przysięgowym wcielony do 2. brygady cesarskich strzelców armii austriackiej,gdzie brał udział w walkach na froncie włoskim. Podczas urlopu w Krakowie 1918r. wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej (POW), obejmując dowództwo oddziału lotnego.
W listopadzie 1918r. wstępuje do WP, uczestniczy w formowaniu 5. pułku piechoty, awansowany na porucznika obejmuje dowództwo kompanii 1. pułku piechoty Legionów w Zegrzu., następnie uczestniczy w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920. Po zakończeniu wojny w stopniu kapitana w 1. pułku obejmuje stanowisko dowódcy kompanii oraz zastępcy dowódcy batalionu.
W 1928r. po awansie na majora był inspektorem Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w 1. i 19. Dywizji Piechoty w Wilnie. W 1931 r. sprawował stanowisko komendanta Związku Strzeleckiego w Paryżu. Po awansie na podpułkownika i powrocie do Polski trafił do swej macierzystej jednostki, gdzie był zastępcą dowódcy pułku.
W 1935r. objął stanowisko dowódcy batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP) "Troki", a rok później zastępcy dowódcy pułku KOP w Wilnie.
W 1937r. został dowódcą 51. pułku piechoty strzelców kresowych w Brzeżanach i na jego czele wziął udział w kampanii wrześniowej 1939r., w składzie 12. Tarnopolskiej Dywizji Piechoty w ramach Armii Prusy. Po zakończeniu walk przedostał się na Węgry, gdzie został internowany.
Po zwolnieniu w styczniu 1940r. dotarł do Francji, gdzie Po ukończeniu kursu wyższych dowódców w Coëtquidan oraz awansie na stopień pułkownika zgłosił się do pracy konspiracyjnej w okupowanej Polsce. Do kraju dotarł na początku września 1940r., gdzie został przydzielony do komórki inspektorskiej KG ZWZ i pełnił funkcję inspektora na Obszar Krakowski ZWZ. W 1942r. w Białymstoku pod ps. Weller był komendant Obszaru ZWZ podjął się organizacji Kierownictwa Dywersji (Kedywu) wydzielonego pionu organizacyjnego ZWZ-AK.
W sierpniu 1942r. pod ps. Nil został Komendantem Kierownictwa Dywersji (Kedywu) i do 1 lutego 1944r., kierował całością walki bieżącej Armii Krajowej z akcjami zbrojnymi i działaniami sabotażowymi na czele. Wiosną 1944r. rozpoczął tworzenie na bazie AK polityczno-wojskowej organizacji konspiracyjnej pod kryptonimem Nie (Niepodległość). Od listopada 1944 r. po awansie na generała brygady p.o. zastępcy komendanta AK generała Leopolda Okulickiego.
7 marca 1945 r. w Milanówku został aresztowany pod nazwiskiem Walenty Gdanicki przez NKWD pod zarzutem nielegalnego handlu tytoniem, a następnie wywieziony w głąb ZSRR. Po powrocie do Polski w październiku 1947r., pod fałszywym nazwiskiem przebywał w Warszawie i Krakowie, a od końca 1947r. wraz z przybyłą z Wilna rodziną zamieszkał w Łodzi. Tam zarejestrował się w Rejonowej Komendzie Uzupełnień jako były oficer zawodowy podając prawdziwe nazwisko. 10 listopada 1950 r. został aresztowany. 16 kwietnia 1952 r. wyrokiem Sądu Wojewódzkiego dla miasta stołecznego Warszawy skazany na śmierć jako "faszystowsko-hitlerowski zbrodniarz i zdrajca Narodu Polskiego" w myśl dekretu PKWN.
Zwłoki generała pochowano na Służewcu w nieznanym do dzisiaj miejscu.
W listopadzie 1918r. wstępuje do WP, uczestniczy w formowaniu 5. pułku piechoty, awansowany na porucznika obejmuje dowództwo kompanii 1. pułku piechoty Legionów w Zegrzu., następnie uczestniczy w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920. Po zakończeniu wojny w stopniu kapitana w 1. pułku obejmuje stanowisko dowódcy kompanii oraz zastępcy dowódcy batalionu.
W 1928r. po awansie na majora był inspektorem Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w 1. i 19. Dywizji Piechoty w Wilnie. W 1931 r. sprawował stanowisko komendanta Związku Strzeleckiego w Paryżu. Po awansie na podpułkownika i powrocie do Polski trafił do swej macierzystej jednostki, gdzie był zastępcą dowódcy pułku.
W 1935r. objął stanowisko dowódcy batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP) "Troki", a rok później zastępcy dowódcy pułku KOP w Wilnie.
W 1937r. został dowódcą 51. pułku piechoty strzelców kresowych w Brzeżanach i na jego czele wziął udział w kampanii wrześniowej 1939r., w składzie 12. Tarnopolskiej Dywizji Piechoty w ramach Armii Prusy. Po zakończeniu walk przedostał się na Węgry, gdzie został internowany.
Po zwolnieniu w styczniu 1940r. dotarł do Francji, gdzie Po ukończeniu kursu wyższych dowódców w Coëtquidan oraz awansie na stopień pułkownika zgłosił się do pracy konspiracyjnej w okupowanej Polsce. Do kraju dotarł na początku września 1940r., gdzie został przydzielony do komórki inspektorskiej KG ZWZ i pełnił funkcję inspektora na Obszar Krakowski ZWZ. W 1942r. w Białymstoku pod ps. Weller był komendant Obszaru ZWZ podjął się organizacji Kierownictwa Dywersji (Kedywu) wydzielonego pionu organizacyjnego ZWZ-AK.
W sierpniu 1942r. pod ps. Nil został Komendantem Kierownictwa Dywersji (Kedywu) i do 1 lutego 1944r., kierował całością walki bieżącej Armii Krajowej z akcjami zbrojnymi i działaniami sabotażowymi na czele. Wiosną 1944r. rozpoczął tworzenie na bazie AK polityczno-wojskowej organizacji konspiracyjnej pod kryptonimem Nie (Niepodległość). Od listopada 1944 r. po awansie na generała brygady p.o. zastępcy komendanta AK generała Leopolda Okulickiego.
7 marca 1945 r. w Milanówku został aresztowany pod nazwiskiem Walenty Gdanicki przez NKWD pod zarzutem nielegalnego handlu tytoniem, a następnie wywieziony w głąb ZSRR. Po powrocie do Polski w październiku 1947r., pod fałszywym nazwiskiem przebywał w Warszawie i Krakowie, a od końca 1947r. wraz z przybyłą z Wilna rodziną zamieszkał w Łodzi. Tam zarejestrował się w Rejonowej Komendzie Uzupełnień jako były oficer zawodowy podając prawdziwe nazwisko. 10 listopada 1950 r. został aresztowany. 16 kwietnia 1952 r. wyrokiem Sądu Wojewódzkiego dla miasta stołecznego Warszawy skazany na śmierć jako "faszystowsko-hitlerowski zbrodniarz i zdrajca Narodu Polskiego" w myśl dekretu PKWN.
Zwłoki generała pochowano na Służewcu w nieznanym do dzisiaj miejscu.
Zrehabilitowany dopiero 7 marca 1989r. czyli podczas okrągłego stołu PRL decyzją Prokuratora Generalnego, który stwierdził, że oskarżony był niewinny. Oprawcy gen. Fieldorfa Nila nie zostali skazani.
Odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari klasy IV i V, Krzyżem Niepodległości, Orderem Polonia Restituta klasy II, czterokrotnie Krzyżem Walecznych oraz Złotym Krzyżem Zasługi.
Pośmiertnie gen. bryg. Emil Fieldorf Nil został odznaczony Orderem Orła Białego dopiero 27 lipca 2006r. przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego.
Źródło:
Fieldorf
Wikipedia August Emil Fieldorf
Muzeum Armii Krajowej im. gen. Emila Fieldorfa "Nila"
