poniedziałek, 22 maja 2017

Gra o honor. Mjr Karol Sęk ostatni Komendant Okręgu XII Podlasie NZW

   Mjr Karol Sęk, ostatni Komendant XII Okręgu Narodowych Sił Zbrojnych na Podlasiu, Żołnierz Wyklęty, dziadek Sebastiana Sęka autora książki.
   Sebastian Sęk w szkole, w której uczy zorganizował izbę pamięci, a propagując historię regionu napisał powieści sensacyjną na tle historii krążącej po Zalesiu Górnym. Przedstawia lokalne struktury NSZ oraz sytuację panującą w Piasecznie i okolicach. W książce jest cała wielka historia na małym, lokalnym podwórku w Piasecznie, Zalesiu Górnym, Głoskowie, Gołkowie, Mirkowie.
   Rodzina Zielińskich od pokoleń walczy o wolną Polskę, a każde poprzednie jest inspiracją. Najmłodszy, Gustaw, murowany faworyt do zwycięstwa w wyborach prezydenckich, nie wie, że wpadł w wir wydarzeń, uruchomionych w 1944r. przez
Narodowe Siły Zbrojne oraz Armię Krajową.
   Gdy w mediach pojawia się dokument związany z Henrykiem Zielińskim ps. Bogusław Silnica, oficerem wywiadu NSZ przerzuconego do Piaseczna celem ewakuacji z kraju najcenniejszy aktywów NSZ, Gustaw traci wiarygodność, prowadzenie w kampanii i wiarę w rodzinę. A na tydzień przed wyborami
prezydenckimi, rozpoczyna się Gra o honor.
  Narodowe Siły Zbrojne liczyły ok. 100 tys. żołnierzy i tworzyli jedną z trzech największych organizacji wojskowych w okupowanej podczas II wojny światowej Polsce. Chcieli budować Wielką Polskę od Zbrucza na wschodzie po Odrę na zachodzie.
   Walczyli na równi z Niemcami i Sowietami, dokonywali spektakularnych akcji bojowych, walczyli w Powstaniu Warszawskim, podczas Akcji Burza, Brygada Świętokrzyska NSZ w obliczu inwazji sowieckiej wymaszerowała na Zachód wyzwalając niemiecki obóz koncentracyjny w Holiszowie k. Pilzna w okupowanych Czechach. Żołnierze NSZ, którzy zostali w Polsce byli zaciekle tępieni przez komunistyczny reżim.                                                                                                                                    autor. Lonio 17
   Okręg XII Podlasie Narodowych Sił Zbrojnych obejmował północną część woj. lubelskiego i część mazowieckiego. Jego sztab stacjonował w Siedlcach. Formowanie okręgu rozpoczęto się na początku 1943r. i zakończono w marcu 1944r., liczył 1500-2000 żołnierzy. W skład okręgu wchodziło siedem komend powiatowych: KP nr 1 Węgrów, KP nr 2 Sokołów Podlaski, KP nr 3 Siedlec, KP nr 4 Łuków, KP nr 5 Biała Podlaska, KP nr 6 Radzyń Podlaski, KP nr 7 Włodawa.
   Na przełomie czerwca i lipca 1944r. w okręgu przeprowadzono akcję scaleniową ze strukturami Armii Krajowej. W sierpniu 1944r. struktury okręgu zostały rozbite przez wkraczającą armię sowiecką.
   W styczniu 1945r. Tymczasowa Narodowa Rada Polityczna Ziem Wschodnich i Komenda Ziem Wschodnich NSZ reaktywowała Okręg XVII NSZ Siedlce podporządkowany KZW, a 6 lipca 1945r. podporządkowała się KG NZW. Kolejno Okręg XVII NSZ Siedlce powrócił do nazwy Okręg XII NSZ - NZW.
   Mjr. Karol Sęk ps. Rolka, Jakub ur. 21 października 1893r. w Brwinowie. W 1909r. w Warszawie zorganizował antyniemiecką manifestację w rocznicę strajku dzieci polskich we Wrześni, podczas której zerwał i podeptał godło z siedziby konsulatu niemieckiego. Za karę został wydalony ze szkoły i osadzony na 11 miesięcy w Cytadeli. Po wyjściu na wolność podjął pracę na kolei, ucząc się w domu. Pod koniec 1911r. zwolniony z pracy na skutek interwencji carskiej policji politycznej wyjechał na, Ukrainę, gdzie przy pomocy działaczy PPS znalazł pracę w Kijowie i Humaniu. Po pobycie w 1914r. na Kaukazie wrócił do Warszawy. W początkowym okresie I wojny został aresztowany przez Rosjan i uwięziony w więzieniu w Smoleńsku, a następnie wcielono do armii carskiej. W Smoleńsku ukończył szkołę podoficerów artylerii i przydzielony do 5 baterii 52 górskiej brygady artylerii polowej, został skierowany na front w Karpaty. Za męstwo w walkach dostał medal św. Jerzego. Po wybuchu rewolucji lutowej wstąpił do II Korpusu Polskiego, w którym służył w IV brygadzie artylerii. Podczas bitwy pod Kaniowem 11-12 maja 1918 został ranny, a następnie wzięty do niewoli niemieckiej. Zbiegł z transportu kolejowego (ponownie ranny) i dołączył do tworzącej się 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Lucjana Żeligowskiego.


   W styczniu 1919r. mianowany dowódcą 2 baterii I dywizjonu artylerii walczył z bolszewikami pod Odessą, Tyraspolem, a następnie pieszo przedostał się do Polski, gdzie wstąpił do Wojska Polskiego.
Walczył z Ukraińcami podczas ataku wojsk polskich na Jazłowiec - Halicz, ukończył podchorążówkę artylerii w stopniu podporucznika, brał udział w wojnie bolszewickiej, odznaczony Krzyżem Walecznych za „odwagę i zimną krew” wykazane 15 sierpnia 1920r w bitwie pod Radzyminem, walczy pod Lidą, Wilnem i Rykontami. Od połowy lat 20 był szefem ekspozytury Oddziału II Sztabu Generalnego WP w Wilnie, jednocześnie studiując prawo na Uniwersytecie Wileńskim. W 1930r. ukończył w Warszawie kurs wywiadu i kontrwywiadu, a w 1933r. został szefem placówki wywiadowczej w Siedlcach, gdzie  przyczynił się do schwytania agentów sowieckich i niemieckich.
   Podczas agresji Niemiec i Rosji we wrześniu 1939r. walczy w obronie Wilna i Grodna, gdzie dostał się do niewoli sowieckiej i nierozpoznany przez NKWD po kilku dniach uciekł z obozu jenieckiego.
Początkowo współorganizował tajne struktury IV Okręgu Tajnej Armii Polskiej (liczyła ok. 300 członków wywodzących się głównie ze środowiska studentów Szkoły Głównej Handlowej tworzona przez rtm. Witolda Pileckiego) na Podlasiu, a następnie został szefem lokalnej komórki wywiadu. Wraz z TAP przeszedł do Konfederacji Zbrojnej (działała od stycznia 1941r., 11 maja 1941r. Konfederacja liczył 30 187 ludzi zorganizowanych w 335 kompanii i 3 samodzielne plutony, we wrześniu 1941r. Konfederacja Zbrojna została podporządkowana ZWZ). Od końca 1942 był członkiem NSZ, w których pracował w komórce wywiadu i kontrwywiadu Okręgu XII Podlaskiego.
   Trzykrotnie aresztowany przez Niemców, ostatecznie trafił do niemieckiego obozu zagłady na Majdanku, z którego po kilku miesiącach został zwolniony.
   Opracował plan odbicia z więzienia siedleckiego oficerów NSZ, w tym komendanta Okręgu XII, ppłk. Stanisława Miodońskiego ps. Sokół, a następnie współdziałał w jego realizacji. Po wkroczeniu do Siedlec Armii Sowieckiej  aresztowany przez NKWD został wywieziony do obozu filtracyjnego nr 283 w Stalinogorsku pod Smoleńskiem.
  Nierozpoznany po powrocie do Polski w 1945 zaangażował się w antykomunistyczną działalność konspiracyjną w ramach  NZW, jako zastępcą, a od kwietnia 1946r komendant Okręgu Podlaskiego NZW. Zorganizował 3 oddziały Pogotowia Akcji Specjalnej (PAS).
   W grudniu 1950r. został aresztowany przez UB, a po brutalnym śledztwie w Warszawie przy ul. 11 Listopada został skazany na śmierć i stracono został  7 czerwca 1952r. w mokotowskim więzieniu.

artykuły powiązane:
Narodowe Zjednoczenie Wojskowe - jedna z największych organizacji antykomunistycznych
Komendant Główny NZW płk Bronisław Banasik ps. Stefan mieszkaniec Przemkowa w Lubuskiem
Zapluty karzeł reakcji - żołnierz Tarnopol AK, Rzeszów NZW
Historia Roja, czyli w ziemi lepiej słychać
XVI Okręg Warszawski NZW Orzeł
23 Okręg Narodowego Zjednoczenia Wojskowego

Źródło:
https://www.poczytaj.pl/
http://www.kurierpoludniowy.pl/ 
https://pl.wikipedia.org/ 
http://www.tonik-libra.pl 
http://bazhum.muzhp.pl/ 
https://pl.wikipedia.org/