Rzeczpospolita Polski Walczącej - świadomi Polacy, że komunistyczny reżim nie jest złem koniecznym, nie z karabinem, ale w głębokiej konspiracji wspierali działalność światopoglądową w organizacjach terenowych. Rzeczpospolita Polska Walcząca wydawała własne pismo Kresowiak oraz posiadała radiostację na wieży kościoła uniwersyteckiego we Wrocławiu.Organizacja prowadziła działalność wywiadowczą o reżimowych komunistycznych strukturach MO, UB oraz PZPR. Członkowie organizacji sądzeni byli przez sądy wojskowe, gdyż komunistyczna władza ludowa uznała ją za kontrrewolucyjną, prozachodnią, która godziła w panujący reżim ustroju
komunistów. Organizacja działała na terenie powiatu Środy Śląskiej oraz w sąsiednich powiatach jak , jak w świdnickim, w tym w Żarowie, Łażanie i innych. Była jedną spośród ok. 200 niepodległościowych organizacji antykomunistycznych działających na Dolnym Śląsku.
Rzeczpospolita Polska Walcząca została utworzona w 1949r. pod nazwą Kresowiak. W lutym 1950r. zmieniono jej nazwę na Rzeczpospolita Polska Walcząca. Na Dolnym Śląsku skupiała ok. 450 członków. Na samym Dolnym Śląsku organizacja ta liczyła w sumie około 450 członków. Jej działalność była oparta głównie na środowisku chłopskim, wykorzystując niezadowolenie chłopów z polityki rolnej państwa, a także potencjał ludzki nieistniejącego już wówczas PSL. Organizację rozbito aresztowaniami, których główne nasilenie przypadło na październik 1951 roku.
Pierwszym Żołnierzem Wyklętym przez komunistów, ofiarą zbrodni systemu komunistycznego którego szczątki ekshumowane zostały 23 września 2003r. na polu 81 A Cmentarza Osobowickiego we Wrocławiu był kpt. Włodzimierz Pawłowski ps. Kresowiak, Dziadek, Orelski, Myszkowski oficera Batalionów Chłopskich, działacza PSL urodzony 28 listopada 1911 w Zalesiu w powiecie rzeszowskim. Jako twórca organizacji Rzeczpospolita Polska Walcząca wyrokiem WSR we Wrocławiu został zamordowany przez komunistów 24 kwietnia 1953r. i pochowany we Wrocławiu na Cmentarzu Osobowickim.
Był synem Józefa i Zofii z domu Kłosowskiej. Walczył we wrześniu 1939r., następnie w Batalionach Chłopskich zostając komendantem powiatowym BCh na powiat sokalski. Po wojnie jako funkcjonariusz MO był kierownikiem wyszkolenia kompanii ochrony Urzędu Wojewódzkiego we Wrocławiu, jednoczenie aktywnie działając w największej legalnie działającej partii opozycyjnej w komunistycznej Polsce w PSL-u.
Od 1947r. ukrywał się, a w 1949r. założył i został komendantem wojewódzkim organizacji Kresowiak, która w lutym 1950 roku zmieniła nazwę na Rzeczpospolita Polska Walcząca. Pawłowski został aresztowany 13 października 1951 roku we Wrocławiu. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego we Wrocławiu pod przewodnictwem ppłk Włodzimierz Ostapowicz z 31 lipca 1952 roku został skazany na karę śmierci i zamordowany 24 kwietnia 1953r. w więzieniu nr 1 przy ul. Kleczkowskiej we Wrocławiu. W 2003r. na polu 81 A Cmentarza Osobowickiego we Wrocławiu Instytut Pamięci Narodowej ekshumował szczątki kpt. Włodzimierza Pawłowskiego.
W powiecie średzkim oraz w innych powiatach Dolnego Śląska utworzono komendę powiatową na czele której komendantem został Mieczysław Anioł ps. Pociecha. Miał on za zadanie utworzyć trzy drużyny, a drużynowi trzy komórki składające się z trzech osób tzw system trójkowy.
Placówki drużynowe istniały m.in. w:
- Kostomłotach na czele z komendantem Edwardem Nieradką, a następnie Bogdanem Łysakowskim,
- Udaninie z komendantem Władysławem Woszukiem,
- Osieku, Gościsławiu, Mieczkowie, Rakoszycach, Bukówku, Malczycach, Lutyni i Mrozowie.
Organizację rozbito aresztowaniami w październiku 1951r. Mieczysławowi Aniołowi wyrok kary śmierci zmieniono na 10 lat więzienia. Po dziewięciu miesiącach śledztwa od października do lipca 1952r. rozpoczął się proces przeciwko członkom sztabu Rzeczpospolitej Polski Walczącej oraz procesy, w których skazani byli m.in.:
- Czesław Świderski (Żarów) - skazany na 7 lat więzienia,
- Piotr Podulka (Kulin) - skazany na 12 lat więzienia,
- Józef Hamkało (Kulin) - na 4 lata więzienia,
- Edward Nieradka (Kostomłoty) - na karę 13 lat więzienia,
- Władysław Woszuk (Udanin) - na karę łączną 9 lat więzienia,
- Józef Burdzy (Mieczków) - na 7 lat więzienia,
- Józef Klimas (Zastróże, powiat średzki, dziś świdnicki) - na 7 lat więzienia,
- Ignacy Kopacz (Osiek) - na 6 lat więzienia,
- Andrzej Pawlik (Osiek) - na 5 lat więzienia,
- Franciszek Cebula (Lipnica) - na 10 lat więzienia,
- Jan Burdzy (Lipnica) - na 5 lat więzienia,
- Stanisław Bychlawski (Lipnica) - na 4 lata więzienia,
- Kazimierz Kalita (Rzeczyca) - na 7 lat więzienia.
Członkowie organizacji byli sądzeni na podstawie § 2 art. 86 KK Wojska Polskiego, rozdział XVII Zbrodnie stanu: Kto usiłuje przemocą zmienić ustrój państwa polskiego podlega karze więzienia na czas nie krótszy od 5 lat albo karze śmierci.
Czesław Świderski ur. 20 wrzenia 1928r. w Żytynie obecnie Ukraina. Od 1944r. pracował w Cukrowni Szponów, od 1945r. jako pomocnik magazyniera w PSS Społem w Lubartowie, w latach 1946 - 47 jako elektryk w Cukrowni Pastuchów w Pastuchowie k. Żarowa, 1947-50 rolnik indywidualny w gospodarstwie rodzinnym, od 1950 laborant w Dolnośląskich Zakładach Chemicznych Silesia-Organika w Żarowie.
W listopadzie 1951r. został aresztowany za druk, kolportaż i rozrzucanie ulotek podziemnej organizacji antykomunistycznej Rzeczpospolita Polska Walcząca, a 24 stycznia 1952r. skazany wyrokiem WSR we Wrocławiu na 7 lat więzienia, 3 lata pozbawienia praw publicznych oraz przepadek mienia, osadzony m.in. w AŚ we Wrocławiu przy ul. Sądowej, Więzieniach Karno-Śledczych w Sztumie i Potulicach oraz od 19 lutego 1953r. w Ośrodku Pracy Więźniów w Piechcinie w kamieniołomie. Zwolniony został 23 marca 1954r. warunkowo na mocy amnestii. Od 1954r. był zatrudniony w
DZCh Silesia-Organika. Był organizatorem struktur „S” na terenie ziemi żarowskiej, a od września 1980r. był przewodniczącym Komitetu Założycielskiego w DZCh Silesia-Organika w Żarowie.
Od 13 grudnia 1981 do 1983 przewodniczący TKZ „S” w DZCh Silesia-Organika, do 1989r. rozprowadzał i jednocześnie drukował pisma podziemne m.in. Z dnia na dzień, Solidarności Walczącej, Liczą się czyny, Nasz Głos, Solidarności Ziemi Żarowskiej”.
Jako inicjator zbiórek pieniędzy i akcji charytatywnych na rzecz Komitetu Pomocy Internowanym oraz Komitetu Pomocy Aresztowanym, współorganizator Mszy za Ojczyznę, akcji plakatowych, ulotkowych, malowania na murach, pomysłodawca gumowych stempli z antykomunistycznymi hasłami, od 1983 współzałożyciel lokalnej gazety Nasz Głos w Żarowie, inicjator wywieszenia z 30/31 sierpnia 1982r. 6-metrowego sztandaru „S” na 84-metrowym kominie fabrycznym DZCh Silesia-Organika został 13 kwietnia 1983r. aresztowany wraz z 19 czołowymi działaczami podziemnych struktur „S” Żarowa, zmarł 11 maja 2011r
artykuły powiązane:
Cmentarz Osobowicki - nekropolia Żołnierzy Powstania Antykomunistycznego 1944 - 1956
Źródło:
http://www.labiryntarium.pl
http://www.roland-gazeta.pl/
https://pl.wikipedia.org
http://www.poszukiwania.ipn.gov.pl/
http://www.polska1918-89.pl/
