Zgrupowanie Batalionu
Oaza
zostało utworzone wiosną 1944r. w Rejonie 5
Obwodu V
Mokotów Okręgu
AK Warszawskiego dla Dolnego Mokotowa. Powstanie batalionu
było efektem działalności konspiracyjnej zapoczątkowanej
podczas
spotkania Cypriana Odorkiewicza ps. Krybar,
byłego komendanta Obrony Przeciwlotniczej dla
dzielnicy Warszawy-Północ
we wrześniu 39r. z Melchiorem Szczubełką ps. Jaszczur 17
października 1939r., kiedy
to została
utworzona na Sadybie Tajna
Organizacja Wojskowa Warszawianka
działająca w strukturach SZP i obejmująca obszar
od Wilanowa do ul Chełmskiej, Sobieskiego do Wisły.
15 czerwca 1943r. na bazie TOW Warszawianka utworzono Rejon 5 Obwodu V Mokotów AK pod kryptonimem Oaza, którego komendantem został współorganizator TOW Warszawianka ppor. Czesław Szczubełek ps. Jaszczur. W kwietniu 1944r. do Rejonu 5 podporządkowano 8 kompanię WSOP ppor. Wenancjusza Kuklińskiego ps. Roman oraz 3 baon WSOP por. Aleksandra Dąbskiego ps. Wilk. To pozwoliło na utworzenie w ramach Rejonu 5 Obwodu V Mokotów AK szkieletowego baonu Oaza pod dowództwem rtm. Emila Vacqueret ps. Gryf z zastępcą por. Januszem Spiechowiczem ps. Barnaba (od 18 sierpnia d-ca kompanii Sadyba).
15 czerwca 1943r. na bazie TOW Warszawianka utworzono Rejon 5 Obwodu V Mokotów AK pod kryptonimem Oaza, którego komendantem został współorganizator TOW Warszawianka ppor. Czesław Szczubełek ps. Jaszczur. W kwietniu 1944r. do Rejonu 5 podporządkowano 8 kompanię WSOP ppor. Wenancjusza Kuklińskiego ps. Roman oraz 3 baon WSOP por. Aleksandra Dąbskiego ps. Wilk. To pozwoliło na utworzenie w ramach Rejonu 5 Obwodu V Mokotów AK szkieletowego baonu Oaza pod dowództwem rtm. Emila Vacqueret ps. Gryf z zastępcą por. Januszem Spiechowiczem ps. Barnaba (od 18 sierpnia d-ca kompanii Sadyba).
Z dniem 1 sierpnia 1944r. Batalion Oaza tworzyły trzy kompanie strzeleckie, kompania karabinów maszynowych oraz plutony saperów, łączności i sanitariatu.
1
sierpnia 1944r. o godz.
11:00 odbyła
się odprawa w mieszkaniu por. Jaszczura przy ul. Morszyńskiej 3, na której powiadomiono dowódców poszczególnych oddziałów o wyznaczeniu rozpoczęcia
godziny
W oraz
powtórzono
zadania bojowe. Kwaterę dowództwa por. Jaszczur wyznaczył w willi przy Powsińskiej 24
(obecnie
104).
Na
miejsce koncentracji
przy mostku nad Jeziorkiem Czerniakowskim zgłosiło się 211
żołnierzy, w tym 13 oficerów, 5 podchorążych, 43 podoficerów,
126 szeregowców i 24 kobiety, czyli
100% stanu batalionu.
1
kompania
miała za zadanie obsadzić ul. Powsińską, zaś 3
kompania
ul. Sobieskiego na wysokości Fosy przy ul. Idzikowskiego, by zamknąć
drogi wylotowe z Warszawy.
Siły niemieckie w tym czasie na Sadybie były niewielkie, a załoga Fortu Czerniakowskiego liczyła do 50 żołnierzy. W
pobliżu figury św. Jana Nepomucena za ul. Ojcowską (obecnie przy
ul. Wiertnicza i Augustówka) mieściło się stanowisko reflektora
przeciwlotniczego z kilkuosobową załogą, a drugie stanowisko w
pobliżu placu Bernardyńskiego między ul. Idzikowskiego, a
Powsińską.
Część oficerów proponowała pierwsze uderzenie skierować na Fort, a potem na reflektor przy placu Bernardyńskim. Por. Jaszczur nie wyraził zgody na to działanie twierdząc, że nie otrzymał takiego rozkazu z Komendy V Obwodu. Do oddziałów Sadyby dołączyła się kompania WSOP pod dowództwem por. Wilka.
Część oficerów proponowała pierwsze uderzenie skierować na Fort, a potem na reflektor przy placu Bernardyńskim. Por. Jaszczur nie wyraził zgody na to działanie twierdząc, że nie otrzymał takiego rozkazu z Komendy V Obwodu. Do oddziałów Sadyby dołączyła się kompania WSOP pod dowództwem por. Wilka.
1
sierpnia
zdobyto stanowisko reflektora przeciwlotniczego biorąc 7 jeńców.
2
sierpnia
o świcie po przegranej potyczce na ul. Sobieskiego
i po
kolejnych
stratach
por. Jaszczur rozwiązał podległe
sobie oddziały
Rejonu. Natomiast
kompanię kaem
pod
dowództwem st.
sierż. Stanisława Ratajczaka ps. Wojtek wycofał
do Lasu Kabackiego,
gdzie pod nazwą Kompania
Warszawska
podporządkował się Komendantowi 5 Rejonu Obwodu Obroża.
Pozostali w
rejonie żołnierze
zakonspirowali
się.
Por. Jaszczur ostatecznie pozostał na Sadybie i 3 sierpnia nawiązał kontakt z dowódcą Zgrupowania Pułku AK Baszta ppłk. Stanisławem Kamińskim ps. Daniel.
Por. Jaszczur ostatecznie pozostał na Sadybie i 3 sierpnia nawiązał kontakt z dowódcą Zgrupowania Pułku AK Baszta ppłk. Stanisławem Kamińskim ps. Daniel.
7
sierpnia
Niemcy wycofali się z Fortu Czerniaków, który natychmiast obsadził oddział por. Jaszczura.
18
sierpnia po
powrocie plutonu kaem z Lasu
Kabackiego
została zorganizowana l kompania po dołączeniu byłych
oddziałów 5 Rejonu oraz
żołnierzy WSOP pod dowództwem kpt. cichociemnego Juliana Kozłowskiego ps. Cichy, a po jego
śmierci ppor.
Roman Sakowski ps. Odyniec, od 20 sierpnia por. Janusz Spiechowicz
ps. Barnaba
w
składzie:
- 1 pluton, ppor. Wenancjusz Kukliński ps. Roman
-
2 pluton, ppor. Stanisław Kazubski ps. Stasiw
- 3 pluton, ppor.
Zygmunt Sadkowski ps. Żyd
- pluton kaem, st. sierż. Stanisław
Ratajczak ps. Wojtek.
W
nocy z 18 na 19 oddziały mokotowskie współdziałając z
grupą odsieczy ppłk. Mieczysława Sokołowskiego ps. Grzymała z
Lasów Chojnowskich zaatakowały niemieckie pozycje w Wilanowie.
Podczas walk polegli ppłk. Grzymała oraz kpt. Cichy.
W wyniku
ataku cztery kompanie Krawiec 7 Rejonu VIII Obwodu AK, kompania
Gustaw z IV Obwodu Ochota oraz kompanie K1 i K3 Zgrupowania Pułku
Baszta wraz z grupkami żołnierzy innych oddziałów, w tym
Batalionu Oaza przebiły się na Sadybę i wzmocniły jej obsadę.
19
sierpnia zbudowano
pierwszą barykadę na ul. Powsińskiej na wysokości ul.
Morszyńskiej, kiedy to
rozpoczęło się trwające do 24 sierpnia
niemieckie natarcie.
Sadyba stanęła w
ogniu, jednak nie została spacyfikowana przez Niemców.
22
sierpnia oddziały AK Praga Grochów i Obwodu w liczbie ok.
200 żołnierzy wzmocniły placówki Sadyby.
26
sierpnia został odtworzony
Batalion Oaza
pod dowództwem kpt. Jacka Wyszogrodzkiego ps. Janusz, adiutantem
został ppor. Stanisław Kietliński ps. Hel, a po jego śmierci 15
września ppor. Jerzy Śmiatłowski ps. Świt w składzie 3 kompanii:
- l
kompania por. Czesław Zawadzki ps. Legun
pluton
ppor. Konstanty Jabłoński ps. Jasieńczyka,
pluton
ppor. NN. ps. Janusza (dawne plutony 531, 533),
pluton
por. Zbigniew Drzewica-Wasilewski ps. Maciej,
część Dywizjonu Jeleń rtm.
Lech Głuchowski ps. Jeżycki,
- 2
kompania por. Florian Kołodziejczak ps. Maks
pluton
ppor. Witold Pruszko ps. Wita,
pluton
por. NN ps. Batorka,
pluton
sierż. Antoni Stefaniak ps. Pytlasa,
- 3
kompania (Sadyba) por. Janusz Spiechowicz ps. Barnaba, Wenancjusz Kukliński ps. Roman (poległ 1 września)
1
pluton ppor. Wenancjusz Kukliński ps. Roma,
2
pluton ppor Zygmunt Sadkowski ps. Żyd (poległ 30 sierpnia),
3
pluton ppor. Henryk Mont ps. Stanisława
albo ppor. Stanisław
Kazubski ps. Stasiwa
4
pluton kaem st. sierż. Stanisław Ratajczak ps.Wojtek,
- pluton PAL por. Stanisława Ziemskiego ps. Genek w rejonie Cmentarz Czerniakowskiego,
- pluton PAL por. Stanisława Ziemskiego ps. Genek w rejonie Cmentarz Czerniakowskiego,
-
pluton 687 Grochów ppor. Witolda Pruszko
-
2 kompania WSOP por. Juliusz Nehrebecki ps. Hipa
-
grupa por. Zbigniewa Drzewicy-Wasilewskiego ps. Maciej.
Ppłk.
Daniel dołączył do
batalionu pozostałość Dywizjonu Jeleń i 2 kompanię WSOP por. Juliusza Nehrebeckiego ps. Hipa.
29
sierpnia
ponownie w okolicach Fortu Czerniaków rozgorzały walki.
1 września w narożne kazamaty Fortu Czerniakowskiego uderzyła bomba zabijając dowództwo Sadyby, łącznie 24 oficerów i żołnierzy, w tym por. Szczubełka, a niemieckie natarcie zamieniło Sadybę w pogorzelisko. Powstańcy kolejno wycofywali się w kierunku placu Bernardyńskiego, a później w kierunku ul. Chełmskiej.
2 września zdziesiątkowany Batalion Oaza wycofał się na Dolny Mokotów.
Do
16 września oddziały
Batalionów Oaza
i
Ryś
przy wsparciu innych oddziałów broniły
Sielc. Żołnierze
Batalionu Oaza
zamykali ul. Belwederską broniąc łączności
pomiędzy
Dolnym,
a
Górnym Mokotowem.
Po upadku Sielc z resztek oddziałów
Batalionów
Ryś i Oaza dowodzonych chwilowo przez dowódcę Batalionu Ryś rtm. cichociemnego Andrzeja Czaykowskiego ps. Garda (śmierci 10.10. 1953 wyrokiem WSR w Warszawie)
i innych oddziałów sformowano pod dowództwem kpt. Jacka
Wyszogrodzkiego ps. Janusz
Batalion
Oaza-Ryś,
który wszedł w skład 30 Pułku
Piechoty
AK Waligóra
pod
dowództwem
ppłk. Adama Remigiusza Grocholskiego ps. Waligóra.
21 września 30 Pułk Piechoty AK Waligóra
wszedł w skład
zorganizowanej
10
Dywizja Piechoty AK im. Macieja Rataja.
25 września po ranym ppłk. Waligóry dowodzenie pułkiem objął Jacek Wyszogrodzki ps. Janusz.
W okresie od 3 do 27 września żołnierze Batalionu Oaza walczyli w
25 września po ranym ppłk. Waligóry dowodzenie pułkiem objął Jacek Wyszogrodzki ps. Janusz.
W okresie od 3 do 27 września żołnierze Batalionu Oaza walczyli w
rejonach ul. Piaseczyńska,
Konduktorska, Dolnej i Pułaskiej.
27 września Mokotów skapitulował.
27 września Mokotów skapitulował.
Artykuł poświęcony spadkobiercom rodu
z Gochów z Kaszub ps. Skowronek i ps. Słowik
walczących w Batalionie Oaza,
w konspiracji od 1942r.
z Gochów z Kaszub ps. Skowronek i ps. Słowik
walczących w Batalionie Oaza,
w konspiracji od 1942r.
W
czasie powstania poległo 180 spośród 500 żołnierzy Batalionu
Oaza.
Lista poległych żołnierzy Batalionu Oaza
na którą trafiłem jest w trakcie opracowania ....
na którą trafiłem jest w trakcie opracowania ....
W opracowaniu wykorzystałem informacje zawarte w: