Przed powrotem do ojczyzny powstrzymywały potwierdzające się informacje o prześladowaniach i wiezieniach żołnierzy AK i PSZ. Cześć żołnierzy powróciła, większość jednak została i w końcu 1946r. przemieszczono ich do Wielkiej Brytanii, a następnie zdemobilizowano.
Wtedy powstał Polski Korpus Przysposobienia i Rozmieszczenia mający za zadanie przygotowanie zawodowe, rozmieszczenie i zatrudnienie żołnierzy. Polskiemu Rządowi Emigracyjnemu cofnięto uznanie. Prezydentem pozostał Władysław Raczkiewicz, a wodzem naczelnym, po rezygnacji gen. Bora - Komorowskiego, gen. Władysław Anders. Głównym celem działalności żołnierskich kół na emigracji stało się przeciwdziałanie antypolskiej propagandzie i ekspansji komunistycznej oraz przygotowanie do niedalekiej III wojny światowej zgodne ze znana odpowiedzią Józefa Piłsudskiego na pytanie, co robić, gdyby Polska odrodzona straciła swą niepodległość: "zaczynać na nowo".
W listopadzie 1947r. na zebraniu organizacyjnym koła 1 DP Legionów ppłk Zygmunt Czarnecki zaproponował odtworzenie 1 Brygady jako jednostki wojskowej nawiązującej do tradycji walk legionowych.
W sierpniu 1949r. umożliwiono wprowadzenie do grona byłych żołnierzy 1 Brygady i 1 Dywizji Legionów żołnierzy innych oddziałów oraz młodzieży, którzy zgrupowani zostaliby w Brygadowym Kole Młodych "Pogoń". Po konsultacjach z prezesem Instytutu J. Pilsudskiego - gen. Władysławem Bortnowskim, prezesem Zarządu Koła Zolnierzy 1 Dywizji Piechoty Legionów - gen. Kazimierzem Sawickim, sekretarzem Kół Oddziałowych - gen. Kazimierzem Wisniowskim oraz sfinansowaniu akcji przez inz. Stefana Czarneckiego brat ppłk. Zygmunta Czarneckiego pierwszy zjazd Brygadowego Koła Mlodych "Pogoń" odbyl sie w Londynie w dniach 28 i 29 stycznia 1949r.
23 lutego 1967r. kolo pod komendą gen. Czarneckiego przyjęło nazwę zatwierdzona przez prezydenta Augusta Zaleskiego - Polska Organizacja Wojskowo - Niepodległościowa "Pogon". Za znak organizacyjny przyjęto "Pogoń" godlo majace tradycje siegajace Grunwaldu. Glównym celem była praca wychowawcza i szkoleniowa wśród młodzieży, która godnie zastąpi żołnierzy legionowych i w odpowiedniej chwili rozwinie sie w jednostkę bojowa dywizji spadochronowej. Organizacja zachowała wojskowy schemat organizacyjny, oparty o hierarchie dowódcze. Napływ młodzieży był duży, mimo wykazywanej przez wiekszosc politycznej emigracji rezerwy do planów "Pogoni''. Do 1959 r. ''Pogon'' liczyla ponad 1000 członków, powstaly kola w Reading - dowódca J. Cieslar, Nottingham - mjr H. Nagórski, Manchester - kpt Polkowski oraz Leicester. Poza Anglia mlodzi zorganizowali sie w Verdun (z batalionów wartowniczych), Madrycie, Monachium oraz w USA i Kanadzie (kola w San Francisco, Buffalo, Montrealu, Toronto). Poszczególne kola mialy od 5 do 500 czlonków.
20 maja 1950 r. zostala uruchomiona pierwsza klasa kursu - podchorażych w szkole oficerskiej "Pogoni", prowadzonej przez wykladowcę taktyki, ppłk. Z. Czarneckiego. Nauka w szkole trwala 3 lata; odbywała sie w czasie weekendów, czasem w tygodniu, w sali przy kosciele Brixton Rid oraz na obozach letnich. Szkolenie w podchorazówce obejmowalo pelny zakres wyszkolenia komandosa, taktykę, walkę w warunkach rażenia bronia jadrowa, cwiczenia w terenie, loty samolotem i skoki spadochronowe, zajęcia na strzelnicy.
Kadra wykladowców opierala sie glównie na oficerach 1 i 2 Korpusu. Oprócz komendanta szkoly, wykladowcy taktyki pplk. Z.Czarneckiego w pierwszych latach szkoleniem zajmowali sie: por. Grajewski - wykladowca broni pancernej, mjr Pierewoz - saperstwo, mjr Kowara - taktyka piechoty, plk Mayer - artyleria, por. Longin Pawlowski - wyszkolenie sportowe, mjr Piesowicz - terenoznawstwo, mjr Mandziara - szef sztabu. Wklad w szkolenie i prace "Pogoni'' wniesli generalowie Janusz Gluchowski (rozkazem gen. Wladyslawa Andersa mianowany na inspektora "Pogoni''), Kazimierz Wisniowski (wieloletni egzaminator), Kazimierz Sawicki, Roman Odzierzynski, Stanislaw Sochaczewski, Stanislaw Skwarzynski, Wincenty Kowalski. W swietach ''Pogoni"' i jej uroczystosciach uczestniczyli: gen. K. Sosnkowski (mieszkajacy w Kanadzie), gen. Wladyslaw Anders, gen. Bór - Komorowski.
Egzamin koncowy odbył się w Instytucie Marszalka J. Pilsudskiego, w dniach 20 - 21 grudnia 1953 r. W obecnosci przedstawicieli Generalnego Inspektora Sil Zbrojnych, gen. dyw. J. Gluchowskiego wiedzę podchorażych oceniała komisja zlozona z komendanta i pieciu wykladowców. Absolwenci; otrzymali stopnie podchorazych, a w przyszlosci, ze wzgledu na wymagane doswiadczenia bojowe, zostali awansowani do stopnia porucznika. W okresie od 1949 do 1959r. Oficerską Szkołą ''Pogoni" ukonczylo 107 absolwentów, a w nastepnym dziesiecioleciu - 80. W latach 1949 - 1969 szkołę ukonczyło 12 klas oraz trzy kursy skrócone. W 1954r. BKM ''Pogon" otrzymalą od Kola Zolnierzy 1 Dywizji Piechoty Legionów Józefa Pilsudskiego sztandar, którego rodzicami chrzestnymi byli pani marszalkowa A. Pilsudska i gen. K. Sosnkowski.
W roku 1967r. w zwiazku z opowiedzeniem sie komendanta szkoły gen. Zygmunta Czarneckiego za legalną władzą prezydenta pociagnelo za soba zwolnienie go z tej funkcji przez gen. Andersa. Doszło do rozbicia organizacji na BKM "Pogon", której komendę gen. Anders powierzyl płk. S. Mayerowi oraz na Polska Organizacje Wojskowo - Niepodleglosciowa "Pogon" z zatwierdzonym przez prezydenta A. Zaleskiego komendantem gen. Z. Czarneckim. Obie organizacje postawily sobie za cel przygotowanie do walki mlodzieży polskiej, utrzymanie jej przy tradycjach niepodleglosciowych, obie okreslily sie jako apolityczne. BKM "Pogon" po smierci gen. Wladyslawa Andersa i plk. S. Mayera zaprzestala dzialalnosci. POWN opierala sie glównie na kole z Nottingham.
Po śmierci gen. Z. Czarneckiego w dniu 24. 12 1985 r. komendę objał pełniący obowiązki zastepcy komendanta od 5. 12 1985 r. płk Mieczyslaw Wariwoda.
http://www.pown-pogon.org
http://pl.wikipedia.org/
