Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a Żołnierze Wyklęci

wtorek, 29 listopada 2016

Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a Żołnierze Wyklęci

Walka z podziemiem antykomunistycznym w latach 1944-1956 autorstwa Lecha Kowalskiego to historia walk Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego z oddziałami Żołnierzy Wyklętych, którzy po wojnie stawili opór zbrojny Sowietom przeciwko sowietyzacji kraju i polskim komunistom.
Żadna z polskich formacji zbrojnych w okresie okupacji II wojny światowej nie toczyła tyle walk, co Żołnierze Wyklęci, którzy niejednokrotni walczyli z okupantem i komunistami, których stosunek siły dochodziły wynosił jak 1: 300. Walczyli z formacji wojskowymi NKWD, sowieckiego kontrwywiadu Smiersz, KBW, LWP, MO, UB, ORMO.
Byli zabijani w nierównej walce z komunistami, mordowani w więzieniach, skazywani na wyroki śmierci, ich ciała były porzucane, gdzie popadło, w leśnych jamach, przydrożnych rowach, chaszczach i kniejach, w bezimiennych dołach cmentarnych z wapnem.

A oni nadal trwali w oporze, bo to było pierwsze pokolenie wychowane w wolnej Polsce, które znało zaborców, zdrajców, okupantów z opowiadań dziadków i ojców.
Ostatniego z nich wytropiono i zabito na początku lat sześćdziesiątych minionego wieku.

Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 listopada 1994 r. w sprawie zbrodniczych działań aparatu bezpieczeństwa państwowego w latach 1944-1956.

"Sejm Rzeczypospolitej Polskiej stwierdza, że struktury Urzędu Bezpieczeństwa, Informacji Wojskowej, prokuratury wojskowej i sądownictwa wojskowego, które w latach 1944 - 1956 były przeznaczone do zwalczania organizacji i osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Polski, są odpowiedzialne za cierpienia i śmierć wielu tysięcy obywateli polskich. Sejm potępia zbrodniczą działalność tych instytucji"

Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW) formacja wojskowa powołana została 25 maja 1945r. podporządkowana ministrowi Bezpieczeństwa Publicznego w latach 1945–1954, a następnie Spraw Wewnętrznych.
   Jesienią 1944r. po upadku powstania warszawskiego i fiasku rozmów z Mikołajczykiem w Stalin zadecydował o zaostrzeniu polityki na terenach zajętych przez Sowietów. Bazą do utworzenia nowego rodzaju wojsk był Samodzielny Batalion Szturmowy sformowany 18 października 1943r., który 21 marca 1944r. został przekształcony w Polski Samodzielny Batalion Specjalny, który podlegał kolejno wydziałowi krajowemu Związkowi Patriotów Polskich, Centralnemu Biurowi Komunistów Polskich, Polskiemu Sztabowi Partyzanckiemu.
   20 października 1944r. w skład batalionu włączono Samodzielny Batalion Ochrony Jeńców Wojennych i dały one początek 1 Brygadzie Wojsk Wewnętrznych. W późniejszym okresie powstały dwie kolejne brygady.
   KBW powołano do walki z tak zwanym podziemiem reakcyjnym, do którego zaliczano polskie podziemie zbrojne, ukraińskie UPA i OUN, niemiecki Werwolf oraz zapewnienia ładu i porządku publicznego na terytorium kraju. Wojska KBW zabezpieczały także ochronę władz państwowych, ważniejszych obiektów przemysłowych i szlaków komunikacyjnych.

26 marca 1945r. Rząd Tymczasowy RP powołany przez KRN podjął uchwałę o powołaniu KBW w terminie do 1 maja 1945r. Daty nie udało się dotrzymać ze względu na dezercje żołnierzy z formowanych jednostek. W okresie kwiecień - maj 1945 zdezerterowało ok. 800 żołnierzy
- 23 kwietnia 1945 zdezerterował prawie cały 2 Samodzielny Batalion Operacyjny Wojsk Wewnętrznych z Lubaczowa,
- 27 kwietnia 1945 – 2 Batalion 1 Brygady Wojsk Wewnętrznych z Sokołowa Górnego,
- 1 maja 1945 - Samodzielny Batalion Operacyjny 3 Brygady Wojsk Wewnętrznych z Biłgoraja. 24 maja 1945r. KRN powołała do życia KBW wydzielając ze składu Wojska Polskiego 4 DP jako podstawę do organizacji KBW.
Na czele KBW stanął dotychczasowy dowódca 4 DP gen. Bolesław Kieniewicz (oficer Armii Czerwonej), a bazę do formowania KBW, oprócz 4 DP, stanowiły: dowództwo korpusu, dwie brygady zaporowe, dziesięć pułków kawalerii, pięć samodzielnych batalionów ochrony, samodzielny batalion łączności i inne jednostki. Dowódcami KBW byli:
- płk Henryk Toruńczyk marzec 1945 – maj 1945
- gen. dyw. Bolesław Kieniewicz czerwiec 1945 – wrzesień 1946- gen. bryg. Konrad Świetlik 1946–1948
- gen. bryg. Juliusz Hibner 1948–1951
- gen. bryg. Włodzimierz Muś 1 marca 1951 – 12 marca 1965
- gen. bryg. Wacław Komar od sierpnia 1956 na czas pobytu gen. Musia w rosyjskiej Akademii Sztabu Generalnego
- gen. bryg. Bronisław Kuriata 12 marca 1965 – 1 lipca 1965
22 sierpnia 1945r. Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego został przekazany do Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, w 1945 liczył 29 tys. żołnierzy, w 1950 – 41 tys., w 1956 – 25 tysięcy. Zgodnie z zarządzeniem z 24 czerwca 1965r. KBW uległ rozwiązaniu do końca 1965r.a jego jednostki weszły w skład innych jednostek.